Wieś rozciągnięta przy historycznym trakcie wiodącym ze Zbąszynia
do Wolsztyna, równolegle do wąskiego koryta rzeki Obry.

Na terenie wioski, przy ujściu rzeki do jeziora Błędno (Zbąszyńskiego),
w wąskiej, mocno zabagnionej dolinie zlokalizowany był gród, który w formie grodziska przetrwał do końca XIX w.

W źródłach pisanych występuje od XII do XIV stulecia.
Pisane dokumenty z XIII w. poświadczają istnienie tu samodzielnej parafii,
która od 1516 r. włączona została do zbąszyńskiej.

Dzisiejszy kościół cmentarny p.w. Św. Stanisława Biskupa jest niewielką budowlą pochodzącą z XIX w., która zastąpiła wcześniejsze kościółki.
We wnętrzu zachowały się obrazy z XVII i XVII w. z czasów wzmiankowej budowy
w 1667 r. i restauracji w 1779 roku.

Z XVII w. pochodzi też kamienna, przydrożna figura św. Jana Nepomucena.

Akcentem polskości mieszkańców wioski z czasów zaborów jest wystawiona w 1897 r. kolumna z krzyżem upamiętniająca 900 rocznicę śmierci Św. Wojciecha.

Prowadzona tu ożywiona działalność kulturalno - oświatowa zaowocowała uruchomieniem Muzeum Regionalnego Ziemi Zbąskiej - pierwszej placówki muzealnej na polskiej wsi. Obecnie Przyprostynię zamieszkuje ok. 900 osób.

Stara remiza strażacka z 1885 r.