Sen
I¶ć przez sen ku tobie,
w twe słodkie ręce obie...
przez pola długie ogromnie,
sadzone w rzędy doniczek...
samych niebieskich konwalii
i szafirowych goryczek...
...przej¶ć przez jezioro nieduże,
zrobione z drewnianej balii...
i trochę nieprzytomnie
i¶ć dalej przez bór ciemny, w którym kwitn± róże,
lecz w którym się nie pali ani jedna ¶wieca...
gdzie straszy stary niedĽwiedĽ dziecinny zza pieca,
dzi¶ przerobiony na kota...
I widzieć w oddali już twoj± psi± budę
z kryształu, blachy i złota...
przedrzeć się z trudem poprzez dziwn± grudę...
i jeszcze ten rów przebyć...
- potkn±ć się - i już nie być.
