Łomnica - dzieje posiadłości łomnickich

Kaplica przypałacowa
Kliknij i powiększ zdjęcie.
DZIEJE WSI I POSIADLOŚCI ŁOMNICKICH
HISTORIA KOŚCIOŁA

OPIS KOŚCIOŁA
Dzieje wsi i posiadłości łomnickich

Z opracowania Jana Hładyłowicza pod tytułem " Zmiany krajobrazu i rozwój osadnictwa w Wielkopolsce od XIV do XIX " wieku dowiadujemy sie, że najstarsza wzmianka o wsi Łomnica pochodzi z roku 1439. Wtedy to Mikołaj Zimnowadzki sprzedał Abrahamowi Zbąskiemu sędziemu poznańskiemu wieś "Yeszorka" za trzy łany we wsi "Lompnicza".
Zbąski był wówczas właścicielem rozległych dóbr zbąszyńskich wraz z miastem polożonym w odległości 7km
od Łomnicy.

Wejście do kaplicy

Kliknij i powiększ zdjęcie.

Kolejna wiadomość źródłowa pochodzi z roku 1482, gdy właścicielem Łomnicy byli bracia Piotr i Marcin Zbąscy.
W rezultacie podziałów rodzinnych pomiędzy braćmi w roku 1489 Łomnica przypadla Piotrowi.
Należąc cały czas do klucza dóbr zbąszyńskich, po wygaśnięciu rodu Zbąskich,
przeszła w końcu XVI wieku w posiadanie spokrewnionego z nimi rodu Ciświckich.
Franciszek Ciświcki sprzedał wieś w roku 1641 rodowi Tuczyńskich, lecz wkrótce
Ciświccy ponownie ją wykupili.
Ostatni z rodu Jan Ciświcki spowodowal wielkie zadłużenie dóbr, a w rezultacie tego ich utratę.
W drugiej połowie XVII wieku majętność przejął w zastaw Damian Garczyński, chorąży poznański.

Cokół w parku przypałacowym

Kliknij i powiększ zdjęcie.

Syn Damiana Stefan wykupił w roku 1751 za kwote 1.200 tys. złotych polskich cały klucz zbaszyński.
Jak podaje Teodor Żychliński w "Złotej księdze szlachty polskiej" Stefan Garczyński, wykształcony na Śląsku, brał żywy udział życiu politycznym kraju, piastując różne godności,
a w roku 1750 został wojewodą poznańskim.
Pięć lat później zmarł nagle, prawdopodobnie został otruty.
W 1751 roku opublikował opracowanie pt. "Anatomia Rzeczypospolitej" poświęcone zagadnieniu upośledzenia niższych stanów, szczególnie chłopów.
Po śmierci Stefana Garczyńskiego dobra zbąszyńskie podzielone zostały pomiędzy dwóch synów - Stefana, który otrzymał Zbąszyń z okolicznymi wsiami i Edwarda, któremu przypadła dróga część majątku wraz z Łomnicą.

Aleja grabowa w parku przypałacowym
Kliknij i powiększ zdjęcie.
Z osobą Edwarda Garczyńskiego wiąże się budowa pałacu i założenie ogrodu
w Łomnicy. Dokładnej daty budowy źródla nie podają, przypuszczalnie jednak przystąpił do niej Edward w roku 1757, gdy stał się właścicielem posiadłości.
W roku 1773, gdy zmarł brat, Edward stał sie właścicielem całego klucza zbąszyńskiego.
Spadkobiercą majątku po śmierci Edwarda w 1794 r. został jego syn Stefan-Roman Garczyński. Synowie Stefan-Tadeusz i Filip ulegli zgermanizowaniu.
Budynek przypałacowy Kliknij i powiększ zdjęcie.

Tadeusz sprzedał w roku 1848 caly klucz zbąszyński hrabiemu Pourtales-Gorgiel,
a ten po ośmiu latach hrabiemu Julianowi von Lippe-Biesterfeld. Córka Juliana Aleksandra, poślubiona przez Wiktora Bronikowskiego, otrzymała w posagu dobra łomnickie. Owdowiały Wiktor Bronikowski sprzedał majątek w roku 1828 inspektorowi budowlanemu Wiktorowi Opitzowi.
W posiadaniu tej rodziny pozostawały dobra łomnickie do roku 1945.

Ostatnia ich właścicielka Maria Schoepke cieszyła sie poważaniem mieszkańców wsi, jako była opiekunka miejscowego kościoła.


strona główna
powrót